واگذاری سهام مدیریتی  خودروسازان دولتی بی فایده است/ قیمت گذاری دستوری را بردارید

گروه اقتصادی: یک کارشناس خودرو گفت: واگذاری سهام مدیریتی خودروسازان، یک سهام خرد است و تاثیری در وضعیت دو خودروساز بزرگ دولتی ندارد.
مسیح فرزانه در گفت وگو با بولتن نیوز با بیان اینکه ضرر و زیان خودروسازان دولتی( ایران خودرو و سایپا و مجوعه هایشان) رقمی در حدود 250 هزار میلیارد تومان است، اظهارداشت: البته این رقم اگر با دیون و بدهی های دیگر خودروسازان محاسبه شود، بیش از دوبرابر خواهد بود؛ یعنی عدد هنگفتی است.
او افزود: دلیل اینکه از سال گذشته اعلام شد که خودروسازان دولتی – ایران خودرو، سایپا و پارس خودرو- مشمول ماده 141 شده و در مسیر ورشکستگی قرار گرفته اند، این بود که سالیان سال است که این مجموعه ها ورشکسته هستند و استفاده از کلمه ورشکستگی به نوعی تلطیف شده این کلمه است. عاملی که این ضربه سنگین را به این مجموعه وارد کرده است، قیمت گذاری دستوری است.روشی غلط که با یک بدعت کاملا غلط از دولت احمدی نژاد به نام شورای رقابت تثبیت شد و همینطور این رویه غلط در دولت های بعد ادامه یافته است.
این کارشناس خودرو در پاسخ به این سوال که آیا واگذاری سهام دولتی این خودروسازان می تواند بخشی از مشکلات آنها را حل کند، گفت: این کار با هدف این انجام می شود که به خصوصی سازی کمک کند، در اصل 44 قانون اساسی هم به این موضوع اشاره شده است.در اصل 44 تاکید شده که شرکت های زیان ده باید به سمت خصوصی سازی بروند. البته این سهام مدیریتی بخش خرد است و من بعید می دانم با این سهم خرد، مشکلی از خودروسازان حل شود ؛ هرچند که  معتقدم باید جلوی ضرر و زیان را گرفت.
او اضافه کرد: در قانون تصریح شده برای اینکه خودروسازان دولتی به سمت خصوصی سازی بروند، اول از همه باید شرکت های خرد درون شرکت آنها واگذار شود، بنابراین به نظرم سهام مدیریتی تاثیرگذاری عمیقی نمی تواند بگذارد. 
فرزانه با اشاره به اینکه در سالهای گذشته برای اینکه خودروسازان بتوانند ضرر و زیان خود را بپوشانند، به سمت تجدیدارزیابی دارایی های خود می رفتند، گفت: حال آنکه این تجدیدارزیابی ها روی کاغذ اتفاق افتاده است و اگر علاج کار بود به شرایط امروز نمی رسیدند. چون حجم ضرر و زیان آنقدر بالاست که چراغ قرمز را خیلی وقت است که روشن کرده است.
این کارشناس خودرو در پاسخ به این سوال که آیا با ادغام این دو خودروساز دولتی می توان بخشی از زیان آنها را مدیریت کرد، گفت: همه جای دنیا وقتی شرکت هایی با مشکل مواجه می شوند، اینکار را می کنند. مثلا یک دهه پیش در ایتالیا وقتی شرایط اقتصادی بغرنج شد، یک اتحادیه به نام استلانتیس شکل گرفت که مجموعه ای از خودروسازان در آن قرار گرفتند؛ در این مجموعه از خودروسازان برندهایی مثل فیات بودند تا فراری، مازارتی و الفارمئو .نمونه دیگر آن ادغام رنو با نیسان بود. بنابراین این راهکار یکی از راههای پیش روست، اما از زاویه دورتر اگر به این موضوع نگاه کنیم، تمام این مسایل چه خصوصی سازی و چه ادغام سه شرکت کلان خودروسازی تا زمانی که در سطح کلان حاکمیت به این نتیجه نرسیم که برای خروج صنعت خودرو از این شرایط باید با دنیا ارتباط داشته باشیم، راه به جایی نمی برد.
او گفت: حتی همین مونتاژی که انجام می شود را هم اگر مشکلاتمان را با دنیا حل کنیم، درست انجام می شود. صنعت خودروسازی نیاز به ارتباط تجاری با دنیا دارد، در غیراینصورت هر اقدامی انجام شود، مانند یک مسکن عمل می کند و برای یک مدت کوتاه جوابگوست.